Бер төнне байлар йокларга яталар һәм кинәт күрше йорттан бала тавышлары, көлешкәннәрен ишетәләр. Һәм шунда бай: «Никадәр күңелле яшиләр, бездә бит алай түгел. Гарчә без бай, җаныбыз теләгән һәрнәрсәгә хуҗа була алабыз, ә алар ярлы», — дип уйлап куя Икенче көнне ярлы күршесеннән бай: «Ни өчен сез шулай күңелле һәм бәхетле яшисез?», — дип сораган. Күршесе: «Без һәр кич җиде алтын алма белән уйныйбыз», — дип җавап кайтарган. Бай үзенә алтын алма алдырырга сораган, 7 генә түгел, 21 булсын дигән. Шуннан хатыны белән алма атышып уйный башлаганнар, алмаларны идән буйлап тәгәрәткәннәр. Күтәренке кәеф озакка сузылмаган. Икенче тапкыр ярлы күршесеннән бай кабат: «Ни өчен алмалар белән уйнаганда сезгә шуның кадәр күңелле соң? Алар ялыктыра бит», — дип сораган. Ярлы шунда җавап кайтарган: «Безгә кер, үз күзләрең белән күрерсең!» Күршесенең өенә кергәч, бай җиде бала күргән. Кайсы йөгерә, кайсы көлә, кайсы сикереп уйный һ.б. Ярлы күрше шунда әйткән: «Җиде алма — ул безнең балаларыбыз», — дигән.